Ελιές

Μεγάλη η χαρά μου,σαν είδα το εμβλημα στο Δημαρχείο μας,ένα κόσμημα μέσα στο βουκολικό τοπίο.

τον ίδιο τον Θεό Λάδωνα Πηνειό.

έφαγα τις βραστές ολόσωμες πατάτες του Βαν( αλλά δεν τις ζωγράφισα.όπως και τις ελιές,

ούτε).

όμως σε περίπτυξη ήρθα μαζί τους και πάνω στην σκάλα ,μέσα σε αέρα κρύο και βροχή.

αυτή η βροχή με ευχαρίστησε πολύ,γιατί ελιές δεν μάζεψα λόγω είχα καθυστερήσει να πάω,

(δεν άκουγα τον παππού Ησίοδο),και οι καρποί ήταν όλοι κατάχαμα στη Μάννα γη,

(τροφή γλυκιά για  πρόβατα,κοτσύφια καταχείμωνo).

παρατήρησα δε την μεγάλη εξάσκηση στα δάχτυλα μαζεύοντας από κάτω,(πυρίμαχος χορός και ζεν κουγκφου)

λες και ηλεκτρίζονται από την ζήτηση σου και ρρέουν στην παλάμη μία μετά την άλλη,χούφτες .

βέβαια είχα χρόνια να ασχοληθώ με τα ελαιόδεντρα,(τα μισά καμένα,μισά κομένα με αλυσσοπρίονο)

αλλά παρατήρησα αλλαγή από λίγα και μεγάλα που τα σώνεις με το χτένι χαιδέυοντας με τα δάχτυλα

 και κόβοντας λίγα  κλαδιά για ήλιο και αέρα,σε πολλά μικρά δέντρα ευπρόσβλητα

 με μικρούς καρπούς και μέσω ικανού ραβδίσματος.

και όχι να παινευτούμε η περιοχή έχει και στο λάδι το όνομα της και όλοι λένε για αυτό το υψόμετρο.

έτσι με την ωραία αίσθηση ότι όλοι οι Ελληνικοί Θεοί είναι εκεί μαζί με την Ελιά της κόρης

( πρώτη συνέλευση στον κόσμο),μέσα σε αυτό το τοπίο  χλωρίδος πανίδος,που θέλεις να το επιστρέψεις  πίσω στους μοικανούς ,

 το αντιλαμβάνεσαι από το δόγμα και μετά τον πόλεμο.

αυτός ο παραπάνω επικοισμός της Μάννας Γης λόγω τεχνολογίας και καρακιτσάτης παίδευσης έκαναν την ανάπτυξη που τώρα φοβούνται την ύφεση και τι θα κάνουν,αν δεν πουν την αλήθεια πλέον περί των αναγκαίων έργων και όχι έργων εξουσιών

θάλεγε κανείς ότι στην Ελιά συμπυκνώνονται τα πάντα και αν προσθέσουμε το μέλι τον οίνο την βρώμη έχουμε τον Φάνητα τον Έρωτα μαζί και το αυγό τον γόνο μέσα σε περιβάλλον σιδερωμένου ξύλου,ξύλου εληάς μαγκουράτο.

τιμή δεν έχει πάντως και αν δεν συμφέρει από ευρώ, τις αφήνουν αμάζευτες.